بررسی عوامل مؤثر بر تخریب پذیری توده‌سنگ در استخراج به روش تخریب توده ای

یک عامل بسیار مهم در معادن تخریب بزرگ، تعیین قابلیت تخریب کانسنگ و سنگ فراگیر است که تخریب‌پذیری آن‌ها شرط اصلی به‌کارگیری این روش است. تخمین و ارزیابی نامناسب این متغیر می‌تواند منجر به ایجاد مشکلاتی در تولید و فرآوری شود. در این مقاله قابلیت تخریب توده‌سنگ با استفاده از نرم­افزار UDEC(نسخه 5) بررسی شده است. با توجه به زیاد بودن عوامل موثر بر قابلیت تخریب، ابتدا از طریق مدلسازی دو بعدی در نرم­افزار UDECو بررسی روند تغییرات حداقل دهانه‌ تخریب بر‌حسب هر پارامتر با ثابت نگه داشتن سایر پارامترها (بررسی تک عاملی)، مهم‌ترین عوامل شامل عمق، شیب دسته درزه‌ها، تعداد دسته درزه‌ها، زاویه اصطکاک سطح درزه و فاصله‌داری درزه‌ها برای بررسی نهایی انتخاب شدند. در مرحله بعد، تغییرات حداقل دهانه‌ تخریب برای هر پارامتر در دامنه‌ تغییرات تعریف شده مطالعه شد. نتایج حاصل از تحلیل حساسیت نشان داد که با افزایش عمق و تعداد دسته درزه وکاهش زاویه اصطکاک سطح درزه و فاصله‌داری درزه‌ها، قابلیت تخریب کاهش و حداقل دهانه‌ تخریب افزایش می‌یابد. بیش‌ترین احتمال تخریب در حالت درزه‌داری با شیب 60 درجه نسبت به افق اتفاق می‌افتد. به ازای سایر مقادیر، قابلیت تخریب کاهش و حداقل دهانه‌ تخریب افزایش می‌یابد.